Hallo allemaal,

Hieronder een verslag van Robin van de verrichtingen van een aantal VVV-ers in Oostende.
------------------------------------------------
Hoi VVV-ers,
Omdat mijn TT3 Opdracht Toernooiorganisatie wel wat extra’s kon gebruiken en VVV’s Creme de la Creme, en ik, zich hadden ingeschreven voor de ITTF Open Oostende, zag ik reden genoeg een verslag van dit avontuur te maken.

Na een leerzame maar vermoeiende snuffelstage bij ttv AFP in Antwerpen en een korte verkoeling in de vorm van een prachtige “De Koninck”, kwam ik na een treinreis van 2 uur aan op de plek des onheils. Het Sportcenter vann Oostede is een kokend hete en zuurstofarm omgebouwd klooster, gevuld met 50 tafels. De inschrijvingen van onze toppers leek correct, de mijne was foetsie, maar dit was zo gefixt.

Onze Elitetroepen in de personen van Werff, Mathijs, Patrick en Julien waren tijdens hun autoreis goed gefocust op de wedstrijden van morgen. Motiverende muziek (Elvis), de uit het marathonlopen ontleende dieetmethodiek “stapelen” toegepast (Mac) en vol goede moed kwamen ze aan.  Werff moest toch noodgewongen voor de B-titel gaan en ondergetekende mocht zelfs zaterdag EN zondag spelen.

De rollen en taken waren vooraf duidelijk: prijzen winnen, lol maken en misschien nog wat leren ook ter voorbereiding van het aanstaande seizoen. Vooraf had ik het team duidelijk gemaakt dat ik de rol van Opper-snurker, Uber-slechtslaper en Meester-waterdrager, een soort Joker, wel aandurfde. Na het droppen van de spullen hebben we kort Oostende verkend. Noodgedwongen korter dan misschien verwacht door de onjuiste (100% VVV) kleding, gezond verstand en gebrek aan sjans, zo vermoeden we. De 1e nacht werd bruut verstoord door minimaal 2 professionele snurkers. Onschuldig en wakker ten gevolge van de ware schuldigen werd ik middels een por onder mijn voet met de woorden “1 & …hey???” gemaand tot stilte. De 2e keuze was wel correct. De rol van Oppersnurker was dus opnieuw bepaald.

De prestaties de dagen daarna stemmen gematigd positief. Organisatorisch ervaart een overgeorganiseerde Hollander dit toernooi als een hel van wachten, ijsberen, zeuren en noch meer wachten totdat je naam eindelijk bv. in het Duits omgeroepen wordt. Een pechfactor is wellicht dat het gering aantal aanwezige Noppenspelers juist door Werff (finale) en mij (1e ronde) als horde op ons pad kwamen. Ook het zoekraken van “pallets”, het onvoldoende inspelen en misschien de wedstrijdspanning zijn best wel aardige smoezen om een zeer bescheiden bijdrage aan VVV’s bekercollectie toe te voegen. De vechtlust tijdens het spelen & de gemotiveerde en positieve wijze van coachen van Pat, Juul, Mathijs en Werff waren daarentegen zeer inspirerend voor elke tafeltennis- en levensgenieter.

Maar dit verhaal krijgt nog een staartje, of beter gezegd een baardje. Na een intensieve voorbereiding het afgelopen half jaar met trainingsstages in bv. Spanje, Scandinavie en Limburg, waarbij de stukken van de tafels afvlogen van de verrichte trainingsarbeid, bleken Pim en Ans de ware helden van VVV te zijn. Beiden wonnen ze de 1e prijs  en gaven het toernooi een extra mooi zwart-geel tintje! Drie prijzen in totaal als oogst dus. Geen slechte start van het nog prille seizoen.

Robin Pay

Remco: er staan enkele foto's van Robin en wel HIER.

Naschrift: Ik meen dat Werff het nog tot de finale schopte :-)