Een uitgebreid verslag vind je via http://www.nttb.nl/nieuws/11/veilig-sporten/lang-leve-de-sportouder-bij-tafeltennisvereniging-vvv/.
VVV vindt voor haar toekomst Jeugd zeer belangrijk en in het verlengde daarvan de ouders, als verantwoordelijke maar ook als supporter, vrijwilliger en potentieel lid. Ofwel, ouderparticipatie in de meest brede zin van het woord. VVV vond het een geslaagde avond: we lieten zien dat de ouders zeer belangrijke spelers zijn.
Het is natuurlijk ook belangrijk te weten hoe de ouders de avond hebben beleefd. Zie hiervoor onderstaand verslag van enkele ouders. Het geeft de essentie weer: het gaat om het sportplezier van het kind.
“ We kregen een rode, gele en groene kaart die wij op moesten houden terwijl er wat stellingen werden opgenoemd. Bijvoorbeeld, je kan veel beter! of waar ben je nou mee bezig! schreeuwen tijdens een wedstrijd Is niet echt de bedoeling.. Dat was dus rood. Grappig om te zien was dat dit bij veel ouders verschillend was. Ook wel weer logisch want ook wij als ouders zijn allemaal verschillend. De ene ouder kan zijn emoties meer onder bedwang houden dan de ander. We denken dan ook allemaal anders in bepaalde situaties. Het ging er deze avond om hoe wij als ouder het beste konden handelen in het belang van onze kinderen en hoe kinderen dat graag van ons zien. Ook daar zit weer veel verschil in want ook het ene kind is niet het andere.
Er werd over primaire en secundaire emoties gesproken, de eerste is meer spontaan als er iets gebeurt en de tweede emotie is er na even eerst na te denken zodat je reactie heel anders kan zijn. Ik zelf ben wel van het spontane dus kun je bij mij meer spreken over primaire emoties. Ook werd er een discussie gestart wat te doen als je bij VVV een ouder iets ziet doen waarvan jij denkt dat dit echt niet kan, ga je een andere ouder daar dan op wijzen of niet? De meeste aanwezige ouders waren het ermee eens dat je elkaar er eigenlijk wel over op aan moet spreken; een schreeuwende ouder, die vanuit welke emotie dan ook handelt, is geen goed voorbeeld voor een kind!
We kregen ook kaartjes waar we op moesten invullen wat onze kinderen graag van ons zien en ook juist niet. We hebben groepjes gevormd en daarover gesproken. Er kwam duidelijk uit dat wij als ouder eigenlijk alleen maar aanwezig hoeven zijn en dat we ons eigenlijk het liefst niet met het spel moeten bemoeien want daar is de coach of scheidsrechter voor maar het feit dat ouders wel bij wedstrijden aanwezig zijn wordt erg gewaardeerd. Kinderen zeggen dan vaak: mam of pap zeg maar niets want je hebt er echt geen verstand van. Bij sommige aanwezige ouders klopt dit ook wel maar er waren ook ouders aanwezig die wel degelijk verstand van het spelletje hebben. Een tip was om de kinderen aan te spreken met humor, of in de vorm van een hint.
Ook graag als ouder niet te fanatiek reageren en positief blijven als je kind een keer verliest. Over de wedstrijd praten mag maar dan niet over de negatieve dingen (alhoewel dat bij sommige kinderen best mag) en positief blijven. In dit geval ligt het er ook weer aan welke leeftijd een kind heeft.
Aan het einde werd nog door Wilma een folder uitgedeeld met het teken sportplezier. Dat is waar de avond in zijn geheel over ging, het is toch echt het belangrijkste dat je kind plezier heeft in het sporten, de prestaties (voor diegene die dat belangrijk vinden) komen dan vanzelf wel!
Ik vond het nuttig en leuk om te horen hoe andere ouders over bepaalde situaties denken en daarop reageren. Maar bovenal met een clubje bezig te zijn met dezelfde visie: kinderen gelukkig zien en plezier te zien hebben in hun sport.
Er werd na afloop door de hoofdtrainer Werff nog gevraagd of ouders de TT1 opleiding willen volgen en of ouders nog wat meer voor VVV zouden kunnen betekenen in de vorm van vrijwilligerswerk.”
