Deze keer wat later dan gebruikelijk, maar voor de maand mei hebben wij als vrijwilliger van de maand Maxime Hensing gekozen. Maxime is een vriendelijke, sportieve jonge meid die weet wat ze wil. Ze geeft op dinsdagmiddag de meiden van VVV training. Doordat ze het te druk heeft met haar sportopleiding en ze wat blessures heeft, is ze gestopt met tafeltennis, maar ze speelde in haar laatste seizoen promotieklasse. Zij was voorheen, net als haar moeder Sandy Zee, actief binnen de jeugd- en kampcommissie. Volgens ons heeft Maxime een heleboel ambities en een hoop te vertellen.

PERSONALIA
Naam en voornamen: Maxime Hensing
Roepnaam: Maxime
Geboortedatum: 7 maart 2000
Woonplaats: Leidschendam
Burgerlijke staat: Single, woont thuis met moeder Sandy en broer Junior





OVER VVV

Waarom ben je vrijwilliger bij VVV en wat doe jij allemaal voor VVV?
“Ik ben vrijwilliger omdat ik het leuk vind om wat voor de vereniging te kunnen doen. Op dinsdag geef ik de meidentraining. Eerst deed ik dat samen met Luna, maar inmiddels doe ik het alleen. Dat vind ik heel leuk om te doen, je ziet ze echt groeien. Er zouden alleen wel wat meiden bij mogen komen, want nu staan vaak dezelfde tegenover elkaar en is de variatie er wel een beetje uit. Ik weet dat ik ooit gevraagd ben om de meidentraining te gaan geven, maar ik weet niet meer precies door wie. Ik heb ook een tijdje in de jeugdcommissie gezeten, samen met Max, Tim, Femke, Noah en Luna. Binnen die jeugdcommissie is het idee ontstaan om weer kampen te gaan organiseren en ik heb ook in de kampcommissie gezeten die toen is opgericht. Twee keer zijn we naar Middelburg geweest en afgelopen jaar is er een alternatief kamp georganiseerd, met activiteiten bij en rond VVV. We zijn toen bijvoorbeeld een dagje naar Drievliet geweest. Corrie Gulij en mijn moeder hadden de leiding bij het organiseren, maar de jeugdcommissie had zeker ook invloed.”

Wat zou je binnen VVV anders willen zien?
“Het zou fijn zijn als er soms wat meer bevestiging vanuit het bestuur zou komen. Wat meer feedback eigenlijk, zodat je weet of je met de dingen die er bedacht en gedaan worden een beetje op de goede weg bent.”

OVER TAFELTENNIS

Speel je zelf ook tafeltennis? Zo ja: hoelang al, speel je competitie en met wie?
“Inmiddels ben ik vanwege mijn opleiding en een knieblessure gestopt, maar daarvoor heb ik zo’n 7 jaar gespeeld. Rond mijn tiende ben ik begonnen en ik ben al vrij snel competitie gaan spelen. In het voorjaar van 2011 ben ik begonnen in de Pupillen C-klasse. Ik ben een tijdje gecoacht door Robin Pay en ook mijn opa, die zelf bij Docos heeft gespeeld, heeft me een tijdje gecoacht. Het hoogste wat ik gespeeld heb is promotieklasse, samen met Dimitri en Dennis.”

Wat voor soort speler ben jij?
“Ik ben een redelijk aanvallende speler. In het begin was ik heel onrustig en wilde ik het liefst gelijk het punt maken. Ik was eigenlijk een beetje een zenuwpees, maar in de loop der tijd werd het allemaal wat gecontroleerder. Toen ik net begonnen was, stond ik nog vaak mentaal tegen mezelf te spelen, maar ook dat heb ik door de jaren heen redelijk afgeleerd. Het heeft ook geen zin om een strijd tegen jezelf te voeren, je moet met de tegenstander bezig zijn.”

Kan je goed tegen je verlies?
“Ja, ik denk dat ik dat wel kan zeggen. Ik ben altijd sportief gebleven, alleen was er vaak die strijd met mezelf. Maar dat valt daarbuiten, vind ik. Dus ja, ik kan tegen mijn verlies.”

OVER ANDERE ZAKEN

Wat doe je in het dagelijks leven?
“Ik werk bij Albert Heijn in Leidsenhage. Daar werken ook Tim, Job, Max, Matthijs en Rian (die geen lid meer is van VVV). Daarnaast doe ik de opleiding tot sport- en bewegingscoördinator op de CIOS Sportacademie in Haarlem, dat is een onderdeel van het Nova College. Ik woon nog thuis, dus elke dag ben ik 3 uur onderweg, 1,5 uur heen en 1,5 uur terug, maar dat vind ik niet zo erg. Het is een hele leuke opleiding, heel gedreven ook en daar hou ik wel van. De opleiding duurt in principe 3 jaar, maar in mijn geval worden het er wellicht 4. Ik heb namelijk al een tijdje een knieblessure, die begon in de tweede week van mijn opleiding. Ik kreeg last van steken in mijn knie, maar ik ben gewoon door blijven lopen, ik dacht en hoopte dat het wel over zou gaan. Ik was toen bezig met landkamp, een van de drie projectweken, waarbij je veel lange afstanden moest afleggen naar de verschillende locaties van het CIOS. Tijdens het skeeleren ben ik door mijn knieën gezakt en toen ben in gestopt. Bij de fysio bleek dat mijn banden, pezen en knie ontstoken zijn… Waarschijnlijk is dit door de jaren heen ontstaan, onder andere na diverse ongelukken, en dit was blijkbaar de druppel. Het is al een paar maanden geleden gebeurd en ik heb er nog steeds last van. Door die blessure heb ik een aantal vakken niet kunnen doen, maar in het tweede jaar kan ik die inhalen. Misschien dat ik nog een keer een MRI-scan ga laten maken, alleen durf ik dat eigenlijk niet zo goed want ik ben een beetje bang voor de waarheid. Het plan om deze opleiding te gaan doen heb ik namelijk al heel lang, ik heb alles ook al helemaal uitgestippeld. Dus ik wil er niet over nadenken dat het misschien niet gaat lukken. Mijn bedoeling is om na mijn opleiding als sportinstructrice bij Defensie aan de slag te gaan. Daar wil ik ‘de jongens laten opdrukken’, zoals ik het altijd omschrijf, oftewel de militairen fit houden. Dan kom ik op de kazerne te werken, maar ik wil ook graag worden uitgezonden naar het buitenland, bijvoorbeeld naar Afghanistan. Dat wordt waarschijnlijk wel heel zwaar en zoiets mag je ook maar drie maanden aaneengesloten doen, daarna moet je weer terug. Maar ik zou het wel heel graag willen, ook om levenservaring op te doen.”

Wat zijn je beste eigenschappen?
“Ik ben heel gedreven, als ik iets wil dan ga ik er ook echt voor. Ik ben ook een doorzetter, ik laat geen onafgemaakte zaken liggen. En ik ben heel behulpzaam, ik heb met iedereen het beste voor.”

Wat zijn je slechtste eigenschappen?
“Soms denk ik weleens te veel aan anderen, waardoor ik mezelf wegcijfer. En ik ben eigenwijs, alhoewel dat soms ook een goede eigenschap is. Toen ik op mijn werk zo’n last had van mijn knie bijvoorbeeld, zei mijn teamleider (Matthijs) dat ik naar huis moest gaan. Maar dat wilde ik niet, omdat ik per se mijn werk af wilde maken. Maar ja, vervolgens heb ik mezelf daar natuurlijk mee. Oh ja, en ik ben heel ongeduldig, ik wil mijn doel altijd zo snel mogelijk bereiken.”

Wat zijn je hobby’s?
“Mijn grootste hobby is sport, eigenlijk vind ik alle sporten wel leuk. Toen het VVV Zomerkamp in Middelburg was, ben ik bijvoorbeeld met Rick en Femke van Leidschendam daarnaartoe gaan fietsen. Dat vond ik ook heel leuk om te doen. Als ik echt een favoriete sport zou moeten noemen, dan ga ik voor ijshockey. Dat zit een beetje in de familie: mijn oom is scheidsrechter en hij heeft, net als mijn vader, op hoog niveau geijshockeyd. In de tijd dat zij speelden, was ijshockey wel een stuk goedkoper dan nu. Alleen een hockeystick kost al makkelijk 300 euro, en dan komt de rest van de uitrusting er nog bij. Zelf heb ik daarom helaas niet op ijshockey gezeten. En verder hou ik ook van gezelligheid; huisfeesten, festivals, dat soort dingen. Alleen zijn sommige festivals pas vanaf 18 jaar, dus daar moet ik nog even op wachten.”

Van wat voor muziek hou je?
“Van alles behalve opera en klassiek. Mijn ouders zingen allebei klassiek opera, maar dat heb ik nooit leuk gevonden. Als ik radio luister, dan heb ik SLAM! aan staan. Ik zou graag een keer naar de festivals Tomorrowland en Defqon1 gaan, die laatste is met vooral hardcore en hardstyle muziek. Maar daar kom ik nu dus nog niet binnen omdat ik te jong ben.”

Wat is je lievelingseten?
“Verse roti vind ik wel echt heel lekker. Mijn buurvrouw is Ethiopische en zij staat vaak om zeven uur ’s ochtends al te koken, waaronder dus ook roti. Verder lust ik eigenlijk alles wel, ik ben ook met diverse eetculturen opgegroeid. Vroeger kwamen we vaak op het Kwaku Festival en daar had je allerlei kraampjes met verschillende soorten eten, dat vond ik altijd erg lekker. Verder hou ik ook van tajinegerechten, bara’s en goulash.”

Wat is je mooiste reis tot nu toe en waar wil je nog een keer heen?
“Als kind ging ik altijd op vakantie naar Duitsland, altijd naar dezelfde camping. Daar heb ik goede herinneringen aan, dat voelt ook een beetje als mijn tweede thuis. Mijn mooiste reis tot nu toe heb ik eigenlijk dit jaar gemaakt, toen ben ik op surfkamp geweest naar Spanje. Dat was voor een projectweek van school. Je kon uit verschillende opties kiezen: snowboarden in Oostenrijk, voetballen in Engeland of surfen in Spanje, best wel gave dingen voor in het eerste studiejaar. Snowboarden en voetballen heb ik allebei al gedaan, dus daarom leek het me leuk om te gaan surfen. We zaten in Santander in Cantabrië, op ongeveer 3 uur rijden van Frankrijk. In totaal was het 18 uur rijden met de bus. De reis duurde 8 dagen, en na 2 dagen kon ik surfen. De eerste keer dat het me lukte, pakte ik een golf van 3,5 meter. Toen dat goed ging, gaf me dat wel echt een kick. Gek genoeg had ik tijdens het surfen totaal geen last van mijn knie. Ik mocht van de fysio ook mee op voorwaarde dat ik niets zou forceren, maar gelukkig is alles goed gegaan. Ik zou ooit nog wel een keer naar Gambia willen om daar rond te trekken. Dat heeft mijn vader al eens gedaan en dat zou ik ook graag willen doen, het liefst ook met hem. Hij heeft het nu alleen nog heel druk met zijn gezin. Mijn ouders zijn gescheiden en hij heeft met zijn nieuwe vrouw nog 3 kinderen gekregen die nog jong zijn, dus voorlopig zal het er niet in zitten. Maar wie weet, ooit! En wat ik ook nog graag wil, is op stage naar het buitenland. Dat is in het derde jaar van de opleiding en het is onderdeel van het vak ISO, Internationale Sportontwikkeling. Je kunt dan kiezen uit verschillende landen om naartoe te gaan en ik zou graag naar Zuid-Afrika willen. Je bent daar bezig met diverse sportactiviteiten voor kinderen, bijvoorbeeld op een basisschool, op het speciaal onderwijs of in een weeshuis. Bij dit onderdeel wordt ook de vraag gesteld: ‘Wil je levenservaring of wil je een diploma?’ Nou, ik vind die levenservaring toch wel erg belangrijk.”

Wat zou een droom voor jou zijn die uitkomt?
“Een baan bij Defensie! Ik hoop dat het lukt, de screening daar is best wel streng. Je mag geen drank en drugs gebruiken en je mag bijvoorbeeld ook geen ADHD-medicatie slikken. Mijn broer Junior van 20 heeft een vooropleiding gedaan bij Defensie, maar ook hij had een knieblessure en moest daarom stoppen. Hij wil nog proberen om er via een andere weg alsnog te komen. De wens om bij Defensie te werken, hebben we dus allebei. Net als de knieblessure, helaas.”

Waar zie je jezelf over tien jaar?
“Dan ben ik zoals gezegd bij Defensie aan de slag. Dat wil ik echt heel graag en zo heb ik het ook al helemaal gepland. Ik heb dus ook eigenlijk geen plan B. Mijn moeder heeft weleens gezegd dat ze me anders nog wel de kant van de gehandicaptensport op ziet gaan. Op school heb je het keuzevak BAS, Bewegingsleider Aangepast Sporten, en dan word je opgeleid tot sportdocent voor mensen met een lichamelijke of geestelijke beperking. Maar ik hoop natuurlijk dat dit alternatief niet nodig is en dat ik mijn droom om bij Defensie te werken, kan waarmaken.”